Coraz częściej w grupach przedszkolnych pojawiają się dzieci sprawiające trudności wychowawcze. Prezentują one zachowania nieakceptowane w społeczności przedszkolnej, przejawiające się w agresji skierowanej nie tylko w stosunku do rówieśników, ale i wobec dorosłych.
Agresja występująca w przedszkolu, przybierająca społeczną i destruktywną postać, niepokoi, tym bardziej, że dziecko nadmiernie agresywne zagraża bezpieczeństwu fizycznemu i emocjonalnemu innych podopiecznych placówki. Jak wskazują psycholodzy, tożsamo z poszkodowanymi, w kręgu różnych zagrożeń staje także „mały agresor”. Prezentowane przez niego zachowania są bowiem często powodem: odrzucenia go przez otoczenie społeczne i rówieśników, niskiego rozwoju umiejętności interpersonalnych i społecznych, zaniżonego obrazu własnej wartości, problemów z tożsamością i identyfikacją. Sytuacje, w których dochodzi do przemocy ze strony dziecka, są z pewnością sytuacjami kryzysowymi. Zachowania agresywne stanowią zazwyczaj tylko zewnętrzny przejaw poważnych problemów dziecka: nerwicy lękowej, poczucia odrzucenia i niskiej wartości, frustracji, potrzeby kontaktu społecznego, zahamowania lub nadpobudliwości psychoruchowej, poczucia zagubienia, braku bezpieczeństwa i niezaspokojenia potrzeby miłości, permanentnego poczucia winy i braku nadziei. Dziecko agresywne to także często ofiara przemocy domowej (Obuchowska I., 1989), istota pełna lęku, osamotniona w swoim poczuciu krzywdy, znerwicowana, „pomniejszona”, dla której jedyną znaną formą zaspokojenia wielu potrzeb jest właśnie agresja (por. Prokopek M.,...Chcesz zobaczyć więcej?
Dostęp do pełnej treści materiałów tylko z wykupionym planem. Dołącz do naszej społeczności już dziś!
Subskrybuj teraz
